The start of something new!

Er zijn weer wat maanden verstreken sinds mijn vorige blog in februari. Het is inmiddels oktober, het is grijs, het waait en het regent. De zomer is voorbij, maar dat geeft niet. Een nieuwe periode is aangebroken. Hoe schuldig ik mij er ook over heb gevoeld en hoe graag ik de baby/peuter periode ook anders had ingevuld, onze beide kinderen gaan (eindelijk) naar school! Vanaf nu is er meer ruimte om aan mijzelf te gaan werken. Ik probeer deze keer een heel andere aanpak.

In de afgelopen maanden is er van alles gebeurd. Ik ben opnieuw begonnen bij de bekkenfysio. We proberen oefeningen op te pakken en hopelijk kunnen we deze op den duur gaan uitbreiden. Voor nu is het vooral nog rekken en strekken van spieren, voorzichtig kantelen van het bekken en als het lukt een paar minuutjes op mijn ligfiets die op zolder staat. Wandelen is nog geen optie omdat het te onvoorspelbaar is wat de gevolgen zullen zijn. De ene keer lukt 3 minuten lopen best goed, de andere keer lig ik daarna 5 dagen noodgedwongen met vreselijke pijn op bed. Dit is voor mij heel vervelend, maar ook voor mijn gezin is deze onvoorspelbaarheid niet te doen.

In juni ben ik bij Prescan in Rotterdam geweest. Daar heb ik een MRI laten maken om er zeker van te zijn dat mijn diagnose klopt en er geen andere lichamelijk problemen mee spelen. Het meest opvallende van deze scan was dat bleek dat mijn spieren ontzettend hard achteruit zijn gegaan. Maar liefst 50% van de spieren zijn afgebroken. De arts liet ons zien dat de spieren leeg waren gelopen en dat ze zich hadden gevuld met vet. Oftewel spiervervetting. Dat klinkt oncharmant he?! Door een vriendin wordt ik al gekscherend een “Interne dikzak!” genoemd. Haha!

De uitslag van de MRI en het feit dat het opbouwen maar niet lukt, was voor mijn revalidatie arts reden voor een nieuwe afspraak. Hij deed allerlei onderzoeken en concludeerde dat er naast mijn bekkenprobleem en de fibromyalgie (hier schrijf ik nooit over, maar dit speelt toch een grotere rol dan ik dacht), ook sprake was van uitputting. Uitputting van mijn centraal zenuwstelsel maar ook uitputting van mijn lichaam. Een uitkomst die voor mij niet als een verrassing kwam. Het woord ‘uitgeput’ beschrijft namelijk precies hoe ik mij voel. Mijn spieren zijn erg zwak, bij het minste of geringste beginnen ze te trillen. Kracht zetten lukt amper. Mijn hartslag is nog steeds te hoog, ik heb last van hartkloppingen, zweetaanvallen, veel hoofdpijn, een slechte concentratie en ik ben zoooo moe. Maar dan bedoel ik ook diep moe.

Al jaren heb ik elke dag pijn. Soms is de pijn voor mij acceptabel, soms is het juist ondraaglijk, maar nooit is de pijn afwezig. Ik probeer binnen mijn grenzen te blijven om zo ook de pijn binnen de perken te houden. En soms probeer ik ook iets uit waarvan de pijn zal toenemen. Dat weet ik dan van te voren en dat accepteer ik. Dan heb ik een weloverwogen keuze gemaakt en is het de pijn en het herstellen waard. Ik heb het gevoel dat ik hier steeds meer grip op krijg. Maar de vermoeidheid… daar lijk ik maar geen controle over te krijgen. Ik voel mij alsmaar vermoeider worden en ik wil dit stoppen. Deze neerwaartse spiraal moet ik doorbreken.

Als je heel erg moe bent, dan lijkt alles in het leven zwaarder, alles lijkt je meer moeite te kosten. Dat geldt niet alleen voor mij, maar als je dit leest, zal het jou vast ook bekend voorkomen. Vroeger had ik vuur in mij. Dan was er ruimte voor spontane ideeën en had ik zin om iets aan te pakken of om er op uit te gaan. Ik kan mij daar nu bijna niks meer bij voorstellen. Mijn dagen bestaan, nog steeds, alleen maar uit ‘volhouden’ en dealen met pijn. Dit kost ontzettend veel energie. Te veel energie, want het vuur in mij is gedoofd. Het voelt alsof ik leef op een waakvlammetje.

Ergens in mij is het vuur nog wel aanwezig. Heel af en toe voel ik het namelijk iets oplaaien. Zo was ik onlangs naar een workshop van VETTT geweest. Ik was wel bang voor de pijn die hierop zou volgen, maar mijn enthousiasme won het van de angst. Het was gezellig en ik voelde mij weer even de persoon die ik jaren geleden was. Wat was dat fijn, dit wilde ik vaker. Voelen dat je meedoet, dat je leeft. Maar de volgende dag kwam de klap. Ik voelde ik mij zo intens moe. Te moe om te eten, te moet om te praten. Mijn energie was helemaal verdwenen. Ik zat de hele middag huilend in bad, zo uitgeput. Om over de pijn nog maar niet te beginnen.

Dit moet toch anders kunnen? De bekkeninstabiliteit kan ik (nog) niet oplossen en ook fibromyalgie is niet iets wat over gaat. Maar de vermoeidheid, die zou ik toch moeten kunnen aanpakken? De pijn laat ik voorlopig even voor wat het is, ik ga op zoek naar meer energie! Op eigen houtje heb ik al vele pogingen ondernomen om mijn voeding te veranderen. Zo nam ik eiwitshakes voor sterkere spieren, ik dronk Groenlipmossel tegen gewrichtsklachten en ontstekingen en ging ik over op groene smoothies omdat ik las dat brood eigenlijk uit den boze is. Maar het waren allemaal losse flodders, zonder het gewenste resultaat. Mijn energie nam niet toe. Sterker nog, het enige wat toenam was mijn trek in suiker, en daardoor ook mijn buikomvang. Steeds vaker liep ik van de bank naar de keuken om een eetlepel Nutella te scoren. Na een paar keer lopen nam ik uiteindelijk de hele pot mee naar de bank. Daar lepelde ik onder mijn dekentje en met een kopje thee rustig verder. Het was voor mij een soort troost, geluk en een instant dosis (tijdelijke) energie in een potje.

Dit moet natuurlijk anders, dat begrijp ik ook wel. Maar soms heb je een beetje hulp nodig, iemand die je bij de hand neemt. En die hulp ga ik krijgen! Via VETTT mag ik een samenwerking aan gaan met Kim en Daphne van Pure Generaties. Kim is Healthy lifestyle coach en Foodblogger en Daphne is Orthomoleculair voedings-en suppletietherapeut.
In de orthomoleculaire voedingsleer gaat men ervan uit dat een product vers, puur, natuurlijk en (indien mogelijk) biologisch moet zijn om het lichaam optimaal te voorzien van de juiste voedingsstoffen. Pure generaties werkt vanuit deze principes, met in het achterhoofd de uitspraak van Hippocrates (grondlegger van reguliere- en alternatieve geneeskunde): “Uw voeding is uw geneesmiddel, uw geneesmiddel is uw voeding!”

Op de website van Pure Generaties lees ik: Door je zelf goed te voeden, wordt het eigen (natuurlijke) zelfgenezend vermogen om gezond(er) te worden en/of te blijven, versterkt. Wat “goed” is, is afhankelijk van o.a. leefomstandigheden, eetgewoonten, stofwisselingstype, conditie, klachten, medicijngebruik en emotionele- en psychische gesteldheid. Ieder mens is anders en daarom gaan we samen de zoektocht aan om te kijken wat voor mij het beste is.

Zou het mij echt meer energie gaan brengen? Ik hoop het zo. Want met meer energie wordt het ook een stuk makkelijker om met de dagelijkse pijn om te gaan. Wie weet blijft er daarnaast zelfs nog energie over. Deze energie kan ik dan inzetten voor de opbouw van mijn oefeningen. Of beter nog, voor de dingen waar ik blij van wordt. Zoals meer deelnemen aan het leven, mee gaan met uitjes met mijn gezin, zelfontwikkeling? Want ook van genieten krijg je meer energie. Wie weet is dit het begin van een nieuwe positieve vicieuze cirkel. Ik hou jullie op de hoogte!

Op https://www.vettt.nl/author/marieke/ kun je binnenkort meelezen over deze mooie samenwerking! Maar ook op dit blog zal ik een update plaatsen.

Een nieuw, misschien klein, begin. Maar ik droom groot!
Ik heb er zin in!
Wish me luck! 🙂